Ontbinding
Overeenkomsten kunnen op verschillende manieren eindigen: met wederzijds goedvinden, door het verstrijken van de overeengekomen periode, door opzegging of door ontbinding.
Het recht op ontbinding ontstaat op het moment dat jouw contractpartij te kort komt in zijn verplichtingen en in staat van verzuim is komen te verkeren. Iedere tekortkoming geeft recht op ontbinding, tenzij (de gevolgen van) die ontbinding niet in verhouding staat tot de tekortkoming. Er zal dus per geval moeten worden afgewogen of ontbinding op z’n plaats is, met name omdat de gevolgen van ontbinding ingrijpend kunnen zijn.
Bij ontbinding moeten de prestaties van partijen in beginsel ongedaan gemaakt worden. Als dat onmogelijk of onwenselijk is, hetgeen geregeld zo zal zijn, kan er ook voor worden gekozen om de overeenkomst gedeeltelijk (partieel) te ontbinden, oftewel met instandhouding van wat al is gepresteerd.
Verder heb je bij ontbinding recht op schadevergoeding als gevolg van die ontbinding. Denk daarbij bijvoorbeeld aan (extra) kosten die je moet maken om de overeenkomst door een ander uit te laten voeren en/of vertragingskosten.
Problemen ontstaan als er ten onrechte wordt ontbonden (bijvoorbeeld als de tekortkoming te gering is of jouw contractpartij nog niet in verzuim verkeert). Je zult bij ontbinding immers je eigen verplichtingen ook niet meer nakomen. Als je onterecht ontbindt, kom je zelf in gebreke en verzuim en word je schadeplichtig. Die schade bestaat dan uit de door jouw contractpartij gederfde winst.
Vanwege de implicaties (en risico’s) van ontbinding zou je dat eigenlijk als een laatste redmiddel moeten beschouwen. In veel gevallen doe je er goed aan om eerst even juridisch advies in te winnen.